Jednym z moich ulubionych filmów jest polski film fabularny w reżyserii Łukasza Palkowskiego
pt.,, Bogowie”. Powstał w 2014 r. Otrzymał m.in. Złote Lwy, a także nagrodę dla najlepszego filmu
na 39. Festiwalu Filmowym w Gdyni. Obejrzały go ponad 2 miliony widzów w kinach w całej Polsce.
pt.,, Bogowie”. Powstał w 2014 r. Otrzymał m.in. Złote Lwy, a także nagrodę dla najlepszego filmu
na 39. Festiwalu Filmowym w Gdyni. Obejrzały go ponad 2 miliony widzów w kinach w całej Polsce.
 |
| Źródło ilustracji: filmweb.pl |
Film opowiada o najsłynniejszym polskim kardiochirurgu Zbigniewie Relidze. Ukazuje jego długą i niezwykle
wyboistą drogę do celu. Lekarz podczas swojego życia pokonywał liczne przeszkody stojące mu na drodze. Często
musiał z czegośb zrezygnować i coś zaniedbać. Jednak zawsze wiedział czego chce . Mimo, że było to niezwykle
trudne, praktycznie niemożliwe , osiągnął swój cel. W 1985 r. Religa przeprowadził pierwszą w Polsce transplantację
serca. Mimo, iż prawie wszyscy twierdzili ,że nie jest to dobry czas i miejsce na tego typu ,,eksperymenty”, kardiochirurg
dowiódł, że można, a przede wszystkim, że warto. Robił wszystko aby uratować życie chorych. Sprawił, że dziś
przeszczepy, nie tylko serca, to codzienność.
wyboistą drogę do celu. Lekarz podczas swojego życia pokonywał liczne przeszkody stojące mu na drodze. Często
musiał z czegośb zrezygnować i coś zaniedbać. Jednak zawsze wiedział czego chce . Mimo, że było to niezwykle
trudne, praktycznie niemożliwe , osiągnął swój cel. W 1985 r. Religa przeprowadził pierwszą w Polsce transplantację
serca. Mimo, iż prawie wszyscy twierdzili ,że nie jest to dobry czas i miejsce na tego typu ,,eksperymenty”, kardiochirurg
dowiódł, że można, a przede wszystkim, że warto. Robił wszystko aby uratować życie chorych. Sprawił, że dziś
przeszczepy, nie tylko serca, to codzienność.
Zbigniew Religa jest ukazany jako osoba o niezwykle silnej woli, dążąca do jasno określonego celu, nie bojąca
się wyzwań. W roli Tomasza Kota niezwykle dużą rolę odgrywa język ciała. Aktor naśladuje charakterystyczny sposób
chodzenia lekarza oraz zgarbioną postawę. Nieodłącznym jego rekwizytem jest papieros. Jak twierdzili współpracownicy
oraz znajomi Zbigniewa Religi, ,,palił jak smok” jednego papierosa za drugim.
się wyzwań. W roli Tomasza Kota niezwykle dużą rolę odgrywa język ciała. Aktor naśladuje charakterystyczny sposób
chodzenia lekarza oraz zgarbioną postawę. Nieodłącznym jego rekwizytem jest papieros. Jak twierdzili współpracownicy
oraz znajomi Zbigniewa Religi, ,,palił jak smok” jednego papierosa za drugim.
Chirurg w zasadzie z dnia na dzień podejmuje decyzje o otworzeniu kliniki w Zabrzu. Początki zwykle bywają trudne.
Tak też było w tym przypadku. Religa miał problem z pozyskaniem potrzebnych środków. Jak się okazało znalezienie
ludzi zdeterminowanych i ciekawych nowych doświadczeń nie było trudne. Szybko znalazła się grupa pozytywnych,
zdolnych, młodzi ludzi, którzy byli gotowi zgodzić się na mordercze tempo codziennej pracy ,a także nieludzkie
wymagania profesora. Wspólnie dokończyli budowę szpitala ,a następnie skompletowali potrzebny sprzęt.
Tak też było w tym przypadku. Religa miał problem z pozyskaniem potrzebnych środków. Jak się okazało znalezienie
ludzi zdeterminowanych i ciekawych nowych doświadczeń nie było trudne. Szybko znalazła się grupa pozytywnych,
zdolnych, młodzi ludzi, którzy byli gotowi zgodzić się na mordercze tempo codziennej pracy ,a także nieludzkie
wymagania profesora. Wspólnie dokończyli budowę szpitala ,a następnie skompletowali potrzebny sprzęt.
Starsi, doświadczeni profesorowie uważali, że przeszczep serca w Polsce jest póki co niemożliwy. Nie chcieli nawet
próbować. Uważali, że Religa jest z góry skazany na niepowodzenie. Jak się okazało nie mieli racji. Kardiochirurg
wraz z młodą kadrą poradził sobie z przeszkodami, mimo, że nie raz mieli momenty załamania.
próbować. Uważali, że Religa jest z góry skazany na niepowodzenie. Jak się okazało nie mieli racji. Kardiochirurg
wraz z młodą kadrą poradził sobie z przeszkodami, mimo, że nie raz mieli momenty załamania.
Film Łukasza Palkowskiego widziałam już wile razy. Mimo to zawsze oglądam go z zainteresowaniem,
tak jakbym go widziała pierwszy raz. Wywołuje on u widza skrajne emocje. Bez przerwy towarzyszy nam
napięcie, które jest przełamywane żartami. Film niesie bardzo pozytywne przesłanie. Pokazuje, że kiedy
jasno postawimy sobie cel i za wszelką cenę będziemy do niego dążyć, bez względu na ilość i wagę przeszkód,
które znajdą się na naszej drodze, jesteśmy w stanie go osiągnąć.
tak jakbym go widziała pierwszy raz. Wywołuje on u widza skrajne emocje. Bez przerwy towarzyszy nam
napięcie, które jest przełamywane żartami. Film niesie bardzo pozytywne przesłanie. Pokazuje, że kiedy
jasno postawimy sobie cel i za wszelką cenę będziemy do niego dążyć, bez względu na ilość i wagę przeszkód,
które znajdą się na naszej drodze, jesteśmy w stanie go osiągnąć.
Jagna Karczewska 1c
